ملاک های تشخیصی اختلال مو کندن
A . موکنی مکرر که به بی مویی منجر می شود .

B . اقدامات مکرر برای کاهش دادن یا متوقف کردن موکنی.
C . موکنی موجب ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا زمینه های مهم دیگر عملکرد می شود .

D . موکنی یا بی مویی ناشی از بیماری جسمانی دیگر نیست (مثل بیماری پوستی) .

E . موکنی با نشانه های اختلال روانی دیگر (مثل اقداماتی برای بهبود بخشیدن به نقص یا عیب خیالی در ظاهر، در اختلال بدشکلی بدن) بهتر توجیه نمی شود .