اسرار زندگی مجردی مان را به نامزدمان بگوییم یا نه؟

یكی از نکات بسیار مهم در جلسات خواستگاری این است که فرد تا چه حد می تواند اسرار زندگی خود را به فرد مقابل بیان نماید؟ آیا اگر خطا و اشتباهی یا مسئله ای در زندگی اش رخ داده است، اجازه دارد آن را با نامزدش مطرح کند یا نه؟ مبادا بیان این اسرار دست مایه ای برای سركوب وی توسط همسرش در زندگی زناشویی آینده گردد؟

 باید در نظر داشت که میتوان برای خود، سه حوزه معرفی کرد: 1- حوزه اول: ساحتی از انسان است که در واقع بین انسان و خدای خود است و کاملا محرمانه است و نباید هیچکس از آن اطلاع یابد 2- حوزه دوم: ساحتی از انسان است که در واقع به بستگان درجه یک و دو و دوستان و آشنایان صمیمی تعلق دارد 3- حوزه سوم: مربوط به بستگان درجه سه و بالاتر و آشنایان عرفی و محیط کار و اجتماع تعلق دارد.

باید در نظر داشت در خصوص حوزه یک در هیچ شرایطی نباید اجازه حضور کسی را در آن  داد چون میتواند انسجام روانی و سامان ذهنی فرد را بشدت تحت تاثیر منفی قرار بدهد مثلا فرد به اصطلاح گناهی کرده و کسی هم نمیداند و غیره. حوزه دوم و سوم به تدریج وبا شناخت بیشتراز افراد بویژه در زمان منافع مشترک و رقابت بر سر آن یا استرس بین روابط بین فردی مشخص میشود که آیا یک فرد اجازه حضور در آن حوزه را دارد یا نه.

خواستگار شما بتدریج حق ورود به حوزه سه و سپس دو را دارد و بهیچ وجه در هیچ زمانی چه قبل ازدواج چه بعد آن نباید اجازه داد کسی وارد حوزه یک گردد. خلاصه اینکه اگه کسی پرسید شما قبلا دوست پسر یا دوست دختر داشتید این در حوزه دوم قرار میگیرد و شما بعد پذیرفتن فرد در حوزه سوم و اجازه ورود به حوزه دوم، میتوانید پاسخ او را بدهید. ولی اگر کسی از شما پرسید قبل ازدواج با مرد یا زنی رابطه جنسی داشته اید این مساله مربوط به حوزه یک میباشد و بهیچ وجه نباید نه درباره این مسایل صحبت کرد و نه به خود و دیگران اجازه سوال در این مورد را داد.اسرار زندگی را می توان مانند مباحث امنیتی اطلاعات به چهار طبقه ( بکلی سری، سری، خیلی محرمانه و محرمانه ) تقسیم نمود. در زندگی نیز برای مسائل خود طبقه بندی داشته باشید.

1 – در جلسات اول خواستگاری می توانید مسائلی را مطرح کنید که دیگران اطلاع و آگاهی دارند ولی خواستگار شما از آن بی اطلاع است. مثلاً در محل و فامیل همه می دانند شما با یک ازدواج غیر موفق روبرو بوده اید بهتر است این نکته را قبل از قرار خواستگاری به اطلاع فرد مورد نظر برسانید که اگر با شنیدن این موضوع نظرش تغییر می کند قبل از جلسات خواستگاری و ایجاد زحمات و مشکلات متوجه شود.

2 – گاهی ازدواج تا مراحلی پیش رفته است و بعد به دلایلی انجام نشده و در شناسنامه هم ثبت نشده و عروسی هم انجام نگرفته است در این شرایط لازم نیست قبل از خواستگاری اطلاع دهید ولی در آخر جلسه اول خواستگاری باید برای فرد تشریح کنید. برخی از اسرار را که جز خانواده شما کسی از آن اطلاع ندارد نباید در جلسات اول بیان کنید. شما می توانید در مراحل بعد و به میزان اعتمادی که به فرد مقابل پیدا کرده اید، او را از این اسرار مطلع سازید.

3 – هرگز نباید از اشتباهات و لغزش هایی که در دوران مجردی انجام داده اید و کسی هم از آن باخبر نیست و شما نیز توبه کرده اید و یقیناً بعد از ازدواج هم همسرتان متوجه آن نخواهد شد، سخنی به میان بیاورید. زیرا گناهان وخطاها امری ما بین ما و خدای ماست، و هیچ کس اجازه ندارد آبروی خود را جلوی دیگران ببرد. علاوه بر این هرگز از فرد مقابل نخواهید كه به اینگونه مسائل اشاره کند. ولی اگر مسئله ای قبل از ازدواج برای شما پیش آمده و شما مرتکب جرم وخطایی شده اید و امکان بر ملاشدن آن را پس از ازدواج وجود دارد، باید حتماً به نحوی آن را برای فرد مقابل بیان کنید.( گاهی بعضی افراد بین صداقت سازنده و صداقت مخرب فرقی قایل نمیشوند و مشکلات صدچندانی ایجاد میکنند)

4 – گفتن تمام جزئیات ( عصبانیت های موردی، بی نظمی های موردی، ضعف در مهارتهای زندگی و… ) و به همین ترتیب گفتن جزئیات و مسائلی که به زندگی مشترک مربوط نمی شود لازم نیست، پرسیدن از آنها نیز لزومی ندارد بنابراین پرسش درباره اینکه چه گناهی مرتکب شده‌ای؟، آیا دوست پسر یا دختر داشته‌ای؟، چند تا خواستگار برایت آمده است؟، به خواستگاری چند نفر رفته‌اید؟ و… لازم نیست و گاهی توهین و بی‌حرمتی به شمار می ‌رود و پیامدهای منفی بسیاری دارد.

5 – از گفتن عیبی که خواستگاریتان را به هم می ‌زند، ابا نداشته باشید، چون در غیر این صورت خانه را درزمین سستی بنا کرده‌اید. عیبی که امکان دارد گفتن آن یک خواستگاری را به هم بزند،نگفتن آن یک زندگی را به هم خواهد زد .

6 – اگر شما دارای نقص عضو یا بیماری هستید باید به طور کامل و به دور از ابهام در مورد شناخت نقص، ناتوانایی‌ های آن و روش درمانش توضیح دهید. بهتر است در این موارد از پزشک بخواهید شرح بیماری شما را به طور دقیق و شفاف به زبان فارسی مکتوب بنویسد و آن را به فرد ارائه دهید وبا معرفی پزشک خود از آنها بخواهید هرگونه سوالی که دارند از پزشک معالجتان بپرسند.

7 – اگر فرد مقابل شما دارای نقص عضو یا بیماری است، نباید عجولانه و ناآگاهانه تصمیم بگیرید، بلکه باید بر اساس میزان ظرفیت و تحمل خود یا فرد مقابل و به دور از هرگونه ترحمی تصمیم ‌گیری کنید و هرگز به فکر تغییر اوضاع نباشید.

 8 – علاوه بر مشورت با افراد پخته و چند بعدی، حتما در صورت لزوم از روانپزشک یا روانشناس ورزیده جهت مسایل مختلف در این زمینه یاری بگیرید