تصویر بنده در بهزیستی استان مازندران..شهر ساری

تشکر ویژه از جناب آقای ردائی رییس سلزمان، سرکار خانم دکتر پورفاطمی معاونت اجتماعی و همچنین سرکار خانم توکلی و احمدیان و علیزاده و نجفی که دغدغه آموزش و پیشگیری از آسیب های اجتماعی دارند.

 این چهار قانون ، قوانین اصلی هستند و قانون اول، مهمترین نوع است:

1-دادن پاداش به رفتار خوب فرزند { پاداش اجتماعی ( لبخند، توجه، بغل کردن، تعریف و فیدبک مثبت و….)، پاداش فعالیتی با تحسین( پارک بردن، بازی کردن و…)، پاداش مالی( چیزی خریدن خوردنی یا اسباب بازی یا لباس و.. }

2- تشویق نکردن رفتار نامطلوب فرزند{ نادیده گرفتن سنجیده( ندیدن بعضی رفتارها ولی از بین بردن علل مسبب آن)، ابراز ناراحتی از رفتار فرزند( ابراز ناراحتی کلامی و غیرکلامی به کودک}

3- تنبیه برخی رفتارهای نامطلوب با شیوه ملایم { محروم سازی(محیط و زمان با تنبیه و مدت آن متناسب باشد) ، عواقب منطقی رفتار( تناسب شدن تنبیه با رفتار)، مجازات رفتاری (لفظی عاطفی و خیلی بندرت بدنی حساب شده ولی بدون آسیب رساندن ، پس گرفتن امتیازات)}

4- تفاوت بین تربیت و نصیحت( جایگزینی زبان ”کردار“ به جای زبان ” گفتار ” و یکی بودن آنها. یعنی مادری به کودک خود می گوید دروغ نگو ولی خودش مرتب در حال دروغ به دوست و آشنا و همسر و.. باشد و کودک متوجه شود این نوع نصیحت چون الگوی عملی ندارد تقریبا بی فایده است)

….نوشته : تورج شمشیری نظام 8/12/92……