پنج نوع اختلال انزالی داریم که از این میان انزال زودرس و دیرس بیشتر جنبه روانی دارند ولی انزال پس گرد و بی انزالی بیشتر عوامل عضوی و دارویی در آن دخیل هستند و انزال دردناک بیشتر عوامل عضوی دارویی و عفونی سبب ساز هستند
مکانیسم انزال
مکانیسم انزال یک فرایند پیچیده ای است که نیازمند عملکرد هماهنگ سیستم عصبی- عضلانی فرد می باشد. کلاً حجم منی که معمولاً ۴-۳ میلی لیتر می باشد, ناشی از ترشحات پروستات، کیسه های منوی، و بیضه ها می باشد. شاید برخلاف تصور بیشتر مردم, نقش بیضه ها در ایجاد حجم منی بسیار اندک ولی فوق العاده مهم است. در حدود یک درصد حجم منی را اسپرمها تشکیل می دهند که در بیضه ها تولید و از طریق لوله های منی، در مجرای خلفی مرد به ترشحات کیسه های منوی و پروستات اضافه می شوند (لطفاً تفهیم بیشتر به شکل مراجعه شود). در درصد قابل ملاحظه ای از مردان نابارور که تعداد اسپرم آنها صفر است، تقریباً هیچ تغییری در حجم منی این مردان دیده نمی شود و تنها با آزمایش دقیق است که می توان به فقدان اسپرم در منی این مردان پی برد.
هنگام رابطۀ جنسی وقتی مرد به آستانه ای از تحریک برسد، ترشحات سه عضو فوق الذکر وارد مجرای خلفی می شوند، ورود این ترشحات به مجرای خلفی تحت کنترل سیستم عصبی خودکار است، یعنی یک مرد نمی تواند آنرا به تأ خیر بیندازد و یا تسهیل بکند. مثانه در مردان به مجرای خلفی باز می شود (شکل ضمیمه)، تا از طریق مجرا محتویات خود که همان ادرار می باشد را بیرون بریزد. همانطور که خوانندگان گرامی می دانند حتی اگر مثانۀ ما پر باشد، می توانیم خروج ادرار را کنترل کنیم، و گرنه دچار بی اختیاری ادرار خواهیم شد. برای جلوگیری از بی اختیاری ادراری دو تا مکانیسم هماهنگ با هم عمل می کنند: اولی وجود اسفنکتر داخلی یا غیر اردادی است که در گردن مثانه قرار دارد و با باز و بسته شدن خود خروج ادرار از مثانه را کنترل می کند وهمانطور که ذکر شد باز و بسته شدن این اسفنکتر غیر ارادی و رفلکسی است و تحت کنترل ما نمی باشد.
وقتی مثانه به یک حجم پر شدن خاصی می رسد، این اسفنکتر بصورت غیر ارادی باز شده و ادرار وارد مجرای خلفی می شود. ولی بدن ما دارای یک مکانیسم دیگری است که اجازۀ خروج ادرار از مجرای قدامی را نمی دهد و آن اسفنکتر خارجی است که در محل اتصال مجرای خلفی به مجرای قدامی قرار داشته و مجرا را احاطه می کند (شکل). این اسفنکتر ارادی بوده و تحت اختیار ما است و ما با منقبض کردن آن، جلوی خروج ادرار را می گیریم و در یک شرایط مناسب، با شل کردن این اسفنکتر، مثانۀ خود را خالی می کنیم. هدف از این مقدمۀ نسبتاً طولانی این است که خروج منی نیز از بدن تا حدودی تحت قواعد خروج ادرار از بدن می باشد. هنگام ورود منی به مجرای خلفی، گردن مثانه بصورت رفلکسی (خودکار) بسته می شود تا منی وارد مثانه نشود
