ملاک های تشخیصی اختلال احتکار
A . مشکل مداوم در دور انداختن اموال یا دل کندن از آنها، صرف نظر از ارزش واقعی آنها .

B . این مشکل ناشی از نیاز خیالی به ذخیره کردن اجناس و ناراحتی مرتبط با دور انداختن آنهاست .

C . مشکل دور انداختن اموال به انباشتن اموال منجر می شود که مکان های زندگی فعال را متراکم و به هم ریخته می کند و بطور قابل ملاحظه ای موجب صرف نظر کردن از مصرف آنها می شود. اگر مکان های زندگی به هم ریخته نباشد، فقط به علت مداخله افراد ثالث است
(مثل اعضای خانواده، نظافتچی ها، صاحبان قدرت) .

D . ذخیره کردن موجب ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا زمینه های مهم دیگر عملکرد می شود (از جمله حفظ کردن محیط امن برای خود ودیگران) .

E . ذخیره کردن ناشی از بیماری جسمانی دیگر (مثل صدمه مغزی، بیمای مغزی – عروقی، نشانگان پرادر-ویلی) نیست .

F . ذخیره کردن با نشانهای اختلال روانی دیگر (مثل اختلال وسواس فکری- عملی، کاهش انرژی در اختلال افسردگی اساسی، هذیان ها در اسکیزوفرنی یا اختلال روان پریشی دیگر،  نقایص شناختی در اختلال عصبی – شناختی عمده، تمایلات محدود در اختلال طیف اوتیسم)
بهتر توجیه نمی شود .