ملاک های تشخیص اختلال دلبستگی واکنشی
A. الگوی مداوم رفتار بازداری شده، از لحاظ هیجانی کناره گیر نسبت به مراقبت کنندگان بزرگسال که با موارد زیر آشکار می شود:
1. کودک وقتی ناراحت است به ندرت یا خیلی کم تسلی می جوید.
2. کودک وقتی ناراحت است به ندرت یا خیلی کم به تسلی پاسخ می دهد.
B. اختلال اجتماعی و هیجانی مداوم که با حداقل دو مورد زیر مشخص می شود:
1. پاسخ دهی اجتماعی و هیجانی خیلی کم به دیگران.
2. عاطفه مثبت محدود
3. دوره های تحریک پذیری، غمگینی یا بیمناکی توجیه نشده که حتی در مدت تعامل با مراقبت کنندگان بزرگسال که تهدیدآمیز نیستند، آشکارند.
C. کودک الگوی مراقبت ناکافی مفرط را تجربه کرده که با حداقل یکی از موارد زیر ثابت می شود:
1. غفلت یا محرومیت اجتماعی به شکل برآورده نشدن مداوم نیازهای هیجانی اساسی برای تسلی، تحریک و محبت توسط بزرگسالان مراقبت کننده.
2. تغییرات مرکر مراقبت کنندگان اصلی که فرصت تشکیل دادن دلبستگی های با ثبات را محدود می کنند (مثل تغییرات مکرر در مراقبت توسط والدین رضاعی).
3. بزرگ شدن در محیط های غیر عادی که فرصت برقرار کردن دلبستگی های انتخابی را شدیدا محدود می کنند (مثل موسساتی که نسبت بالای کودک – به – مراقبت کننده دارند).
D. فرض شده که مراقبت در ملاک c مسبب رفتار آشفته در ملاک a است (مثلا اختلالات در ملاک a بعد از فقدان مراقبت کافی در ملاک c شروع می شوند).
E. این ملاک ها برای اختلال طیف اوتیسم برآورده نمی شوند.
F. این اختلال قبل از 5 سالگی آشکار است.
G. کودک سن رشدی حداقل 9 ماهه دارد.
مشخص كنيد اگر:
مداوم: اين اختلال بيش از ١٢ ماه ادامه داشته است.
شدت كنونى را مشخص كنيد
اختلال دلبستگى واكنشى هنگامى به صورت شديد مشخص مى شود كه كودك تمام نشانه هاى اين اختلال را آشكار سازد به طورى كه هر نشانه در سطح نسبتا بالايى آشكار شود.