اختلالات سازگارى(adjustment disorder)
ملاك هاى تشخيصى
A. ایجاد نشانه های هیجانی یا رفتاری در پساخ به عامل (عوامل) استرس زا که ظرف 3 ماه از شروع عامل (عوامل) استرس زا روی می دهند.
B. این نشانه ها یا رفتارها از لحاظ بالینی اهمیت دارند، که به وسیله یک یا هر دو مورد زیر ثابت می شود:
1. ناراحتی محسوسی که با در نظر گرفتن موقعیت بیرونی و عوامل فرهنگی که ممکن است بر شدت نشانه و جلوه آن تأثیر داشته باشند، با شدت عامل استرس زا بی تناسب است.
2. اختلال قابل ملاحظه در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا زمینه های مهم دیگر عملکرد
c. اختلال مرتبط با استرس، ملاک های اختلال روانی دیگر را برآورده نمی کند و صرفا تشدید اختلال روانی از پیش موجود نیست
d. نشانه ها بیانگر داغدیدگی عادی نیستند
e. بعد از اینکه عامل استرس زا و پیامدهای آن خاتمه یافته باشند، نشانه ها به مدت بیش از 6 ماه دیگر ادامه نمی یابند.
مشخص كنيد آيا:

همراه با خلق افسرده: خلق پايين، اشك آلودگى، يا احساس نااميدى غالب هستند

همراه با اضطراب: حالت عصبى، نگرانى، تنيدگى، يا اضطراب جدايى غالب است

همراه با اضطراب و خلق افسرده مختلط: تركيبى از افسردگى و اضطراب غالب است

همراه با اختلال سلوك: اختلال سلوك غالب است

همراه با اختلال هيجانات و سلوك مختلط: نشانه هاى هيجانى(مثل افسردگى، اضطراب) و اختلال سلوك غالب هستند

نامشخص: براى واكنش هاى ناسازگارانه اى كه با عنوان يكى از انواع فرعى مشخص اختلال سازگارى قابل طبقه بندى نيستند