تورج شمشیری نظام، روانپزشک
نگاه زیباشناختی به اجزای بدن، قدمتی به طول تاریخ بشر دارد. اما در خصوص نگاه زیباشناختی به اندام های جنسی قصد دارم از چهار منظر تاریخ تکاملی، پزشکی، فرهنگی و روانپزشکی موضوع را مورد مداقه قرار دهم.
از منظر تاریخ تکاملی : یکی از دغدغه های بشر از ابتدای خلقت، تولید مثل و ادامه بقا بوده است و هر موجودی برای حفظ گنجینه های ژنی خود در طبیعت تلاش میکند و از آنجاییکه انتقال عامل وراثت بر عهده جنس نر است در جوامع مختلف اندام جنسی مردانه به عنوان قدرت مردانگی و قدرت جنسی و توانایی باروری و تضمین بقای نسل قلمداد میشده است و به نوعی بزرگی آلت، تداعی جذابیت جنسی و شجاعت جنسی و رضایتمندی جنسی در اذهان بوده است و این تصور اشتباه که ” هر چه بزرگتر، بهتر !! ” در ادوار مختلف به نوعی دیده میشده است ( البته در بعضی جوامع مثل روم یا یونان قدیم برعکس بزرگی آلت باعث تمسخر و خنده بوده است ). از طرفی زمینه های تکاملی علاقه جنسی به پستان زنانه وجود دارد و در گونه انسان بدون بارداری هم پستانهای زنانه قادر به بزرگ شدن هستند و در رابطه زناشویی، این برجستگی های زنانه با تحریک نواحی خاصی از مغز باعث تمرکز دائمی و بازی جنسی نر بر روی این عضو زنانه می شود.از طرفی چون بخش اعظم بافت پستان از چربی ساخته شده است به نوعی نماد سلامت و باروری زن تلقی می شوند. همچنین نوعی ابزار سیگنال دهی جنسی برای تحریک نر برای نزدیکی به ماده هم میتواند محسوب شوند. اما تئوری های جدید کمی با این نگاهها فاصله گرفته اند و ذکر کرده اند که دلایل کشش به پستان زن، ارتباطی است که از لحاظ عاطفی بین مادر و نوزاد با مکیدن پستان مادر و ترشح هورمونها برای ترشح شیر و لذت بردن از شیردهی و ثبت خاطره خوب از این لذت ایجاد می شود و بدین ترتیب وقتی مردان پستانهای زنان را نگاه یا لمس میکنند به صورت ناخودآگاه تداعی خاطره شیرین محبت مادری زنده میشود و در روند تکاملی، استفاده ابزاری طبیعت از علاقه مادر و فرزند برای ایجاد کشش جنسی در بالغین به هیچ وجه انحراف تلقی نمیشود بلکه یک روند تکاملی پایه و در جریان رشد روانی جنسی افراد ایجاد میشود.
از منظر پزشکی : اندازه آلت دغدغه دوران نوجوانی و جوانی در بسیاری از جوامع است.از لحاظ پزشکی و میانگین جهانی اندازه طولی15 سانتی متر ( طیف نرمال 10 تا 20 سانتی متر ) در اکثریت افراد و جوامع در اندازه میانگین نرمال است و فقط اگر اندازه آلت تناسلی در حین نعوظ کمتر از 7 سانتی متر در بزرگسالان باشد کاندید دخالت درمانی است و بعد از 20یا 21 سالگی ( حدود 2 سال بعد از توقف رشد قدی افراد ) دیگر رشد طولی و قطری نخواهد داشت بنابراین بسیاری از روشهای تبلیغی برای بزرگ کردن آلت تناسلی بدون هر گونه اثر قابل قبول دائمی بدون عارضه بر آلت، با آسیب زدن به بافت فیبری و عروق آلت، افراد را مستعد انواع اختلالات جنسی در آینده مخصوصا اختلالات نعوظ می کند. در واقع تنها دو روش قابل قبول برای بزرگی الت در رفرنس های جهانی وجود دارد که یکی جراحی با بریدن رباطهای متصل کننده آلت به لگن و ایجاد کشش و دیگری تزریق ژل یا چربی به داخل آلت است که هر دو نیز با عوارض متنوع و کارایی نسبی همراه هستند. از طرفی بزرگی آلت نامتناسب با فیزیک زن، در بسیاری از زنان با برخورد به گردن رحم باعث درد و ناراحتی در زن و در طول زمان انزجار از رابطه جنسی و سرد مزاجی زن میگردد. همچنین بیشتر زنان به قطر آلت بخاطر ایجاد کشش در دیواره واژن، واکنش جنسی بهتری نشان میدهند تا به طول الت، اما در نهایت اندازه آلت در محدوده نرمال 10 تا 20 سانتی متر برای همه کافی است زیرا در طول رابطه زناشویی، اندازه واژن بخاطر خاصیت کشسانی خود با اندازه آلت سازگار و تطبیق پیدا میکند. در واقع رابطه عاطفی روانی خوب زوجین و مهارت در انجام رابطه زناشویی مثل آگاهی از قوانین پیش نوازی و مقاربت و پس نوازی، اساس لذت جویی جنسی دوطرفه است نه اندازه و شکل دستگاه تناسلی!!! در خصوص پستان زنان، بیشتر از بافت چربی و بافت فیبروز تشکیل شده است نه غدد شیری ( البته بدون لحاظ عضلات حامی سینه ای) و اندازه آن ارتباط مستقیمی با سلامت و باروری و توانایی شیردهی ندارند. در صورتیکه از یک حدی بزرگتر باشد میتواند باعث ایجاد درد شانه و گردن و کمر هم گردد و با تمرینات ورزشی میتوان تا حد مطلوبی تغییرات در اندازه و شکل آن ایجاد کرد و گاها فقط دخالت درمانی پزشکی نیاز است. اصل اساسی، تناسب اندازه پستان با سایر اجزای بدن است.
از منظر فرهنگی : یکی از مشکلات شایع فرهنگی، عدم داشتن اطلاعات علمی در خصوص مطلبی و بروز واکنش های رفتاری و روانی مختلف نسبت به آن است. در واقع رسانه ها و ماهواره و بنگاههای تولیدی با تبلیغ وسایل بزرگ کننده آلت یا شکل دهنده پستان، بذر احتمال مشکل یا بیماری را در اذهان عوام می کارند و سودهای کلان از این قضیه میبرند. همچنین با تولید فیلم های مستهجن و نشان دادن آلت های تناسلی غیرطبیعی که با تزریق ژل یا گذاشتن پروتز یا تکنیک های فیلم برداری به شکل نامتعارفی اندازه های نامعمول دارند و با تکنیک های صداگذاری و تلقین ارتباط بزرگی آلت با لذت جویی جنسی، سعی در انحراف نگاه علمی جنسی به مقوله مقاربت برای رسیدن به تجارت هنگفت خود برای ایجاد مقایسه و تلاش برای تغییر ابعاد آلت در اذهان مردان دارند. از طرفی تاکید بیش از حد دنیای مدرن به زیبایی ظاهری به جای زیبایی باطنی، تمرکز افراد را بر روی اجزا بدن به صورت نامتناسب افزایش داده است و جنبه های زیباشناختی افراطی جایگزین واقعیت علمی و معنوی رابطه زناشویی می گردند. از طرفی نااشنایی در خصوص روانشناسی زن و مرد در بسیاری از افراد، باعث ایجاد باورهای غلط در خصوص جنس مقابل و واکنش رفتاری و روانی منطبق با آن باور اشتباه می گردد و مسیر سلامت جسمی و روانی را به انحراف می کشاند.
از منظر روانپزشکی : یکی از مشکلات شایع در این زمینه عدم داشتن ” خود پنداره مثبت ” و ” اعتماد به نفس ” است یعنی اعتماد داشتن به جسم و روان خود و پذیرفتن تصویر و توانایی آن و لذتی که میتواند ایجاد کند و درک این نکته که کفایت روانی 70% رابطه زناشویی را تشکیل میدهد و کفایت جسمی جنسی نقش خیلی کمتری دارد. از طرفی احتمال وجود وسواس فکری در این افراد وجود دارد. در ضمن یک اختلال روانپزشکی دیگر به نام اختلال بدریختی شکل بدن که در واقع بزرگنمایی یا کوچکنمایی غیرواقع نگر در خصوص زیبایی یا عملکرد یک عضو است هم مطرح می باشد. از طرفی بیماریهای جدی تر روانپزشکی مثل توهم یا هذیان هم میتواند زمینه ساز این نوع نگرش ها شود. افسردگی و اضطراب هم به اشکال مختلف میتواند باعث ایجاد دیدگاه منفی به خود و دیگران و دنیا شود و فرد برای خروج از این منفی نگری و یکنواختی، اقدام به ایجاد تغییرات ظاهری کند و در خیلی موارد بعد از این تغییرات ظاهری، باز رضایت حاصل نمیشود چون ریشه اصلی انها خودپنداره منفی است و تا آن اصلاح نشود مشکل همچنان وجود خواهد داشت.