مصرف داروهای مختلف میتواند روی میل جنسی یا نعوظ و ارگاسم مردان و انگیختگی و ارگاسم زنان تاثیر( اکثرا منفی و در بعضی داروها مثبت) داشته باشد. اگر ( اگر اختلال پس از دارو درمانی یا افزایش میزان دارو ایجاد شود/ با قطع دارو برطرف شود/ هیچ عامل غیردارویی آشکار تسریع کننده ای وجود نداشته باشد/ اختلال مختص موقعیت یا شریک جنسی خاص نیست/ اختلال سراسر عمر یا عود کننده نیست) میتوان اختلال را ناشی از دارو دانست و از انجام روش های تشخیصی گران قیمت خودداری کرد. بنابراین بسیار اهمیت دارد که نقش دارو در اختلال یا تقویت عملکرد جنسی بررسی شود که اکثر داروها ازطیف خفیف تا خیلی شدید بسته به نوع دارو تاثیر منفی دارند و به ندرت بعضی داروها اثرات تقویتی در این خصوص دارند. جالب اینکه بعضی مواد حتی اثر متناقض دارند مثلا الکل در اکثر مردان بدلیل تاثیر منفی روی میزان تستسترون آزاد و عملکرد اعصاب آوران و وابران دستگاه تناسلی به مغز، باعث اختلال نعوظ و حتی انزال و کاهش میل جنسی میشود ولی برعکس دراکثر زنان بدلیل افزایش اندک و موقتی هورمون تستسترون ( در زنان هم روزانه مقدار بسیار کمی هورمون مردانه تستسترون از غدد فوق کلیوی ترشح میشود که در صورت افزایش آن نتایج مثل پرمویی و کلفتی صدا و .. خواهد داشت) باعث افزایش میل جنسی و ارتباط میشود.