بيماري پاركينسون اغلب با سطح پايين تر تستسترون و كاهش ميل جنسي همراهي دارد. در يك مطالعه در مردان جوان با پاركينسون سن 36 تا 56 سال، تا 40 % ميل جنسي شان كاهش يافته بود. مردان پاركينسوني همچنين دچار اختلال نعوظ؛ انزال زودر، هم هستند. از طرف ديگر درمان با دوپامين و آگونيستهاي آن باعث رفتارهاي هيپرسكچوال ميشود. گاه همراهي با شیفتگی دارد. هيپر سكچواليتي به علاوه به دليل تحريك عمقي مغز از هسته ساب تالاميك هم روي ميدهد.
